Resultado de búsqueda
Stanisław Żółkiewski (Turynka, cerca de Leópolis, Reino de Polonia, 1547-Batalla de Cecora, cerca de Iași, Moldavia, 7 de octubre de 1620) fue un noble polaco, magnate y comandante militar que tomó parte en numerosas campañas en Polonia, en las fronteras oriental y meridional.
Stanisław Żółkiewski (Polish pronunciation: [staˈɲiswav ʐuwˈkʲɛfskʲi]; 1547 – 7 October 1620) was a Polish nobleman of the Lubicz coat of arms, a magnate, military commander, and Chancellor of the Polish Crown in the Polish–Lithuanian Commonwealth who took part in many military campaigns in the Commonwealth and on its ...
Stanisław Żółkiewski (Pronunciación polaca: [staˈɲiswav ʐuwˈkʲɛfskʲi]; 1547 – 7 de octubre de 1620) fue un noble polaco del escudo de armas de Lubicz, magnate, comandante militar y canciller de la corona polaca de la Commonwealth polaco-lituana, que participó en muchas campañas de la Commonwealth y en sus fronteras sur y este.
4 lipca 1610 roku w słynnej bitwie pod Kłuszynem odniósł swe największe zwycięstwo, pokonując oddziałem 2700 husarzy (wspomaganych przez 200 piechurów) armię rosyjską liczącą 30 tys. żołnierzy, wspieraną przez korpus szwedzki liczący 5 tys. wojska, po czym na dwa lata zajął Moskwę.
Stanisław Żółkiewski (Turynka, cerca de Leópolis, Reino de Polonia, 1547- Batalla de Cecora, cerca de Iași, Moldavia, 7 de octubre de 1620) fue un noble polaco, magnate y comandante militar que tomó parte en numerosas campañas en Polonia, en las fronteras oriental y meridional.
Żółkiewski’s army fortified its position in Țuțora (pol. Cecora), preparing for the arrival of Ottoman and Tatar troops. For the experienced commander, this must have felt like a déjà vu; twenty-five years earlier he had served as a second-in-command in a victorious battle against the Crimean Tatars in the same spot.
15 de oct. de 2020 · Stanisław Żółkiewski zapisał się w historii jako jedyny wojskowy dowódca, który zdobył Moskwę i stacjonował w niej przez dwa lata. Aktualizacja: 15.10.2020 23:24 Publikacja: 15.10.2020 23:01. Polskie chorągwie witane przez bojarów przed bramami Kremla 9 października 1610 r., trzy miesiące po zwycięskiej bitwie pod Kłuszynem.