Yahoo Search Búsqueda en la Web

Resultado de búsqueda

  1. Felip I de Pomerània, únic fill supervivent del duc Jordi I, accedeix al govern de Stettin a l'edat de setze anys després de la mort del seu pare el 1531. El 21 d'octubre de 1532, amb el seu oncle Barnim IX, comparteix Pomerania i rep Pomerania-Wolgast (coneguda com Pomerania anterior [Vorpommern]).

  2. Find out what Barnim XI, Duke of Pomerania's 16 type, Enneagram, and Zodiac sign are in the Soulverse, the personality database of celebrities and fictional characters. We use cookies on our website for a number of purposes, including analytics, performance, and advertising.

  3. Philip was the only surviving son of Duke George, from his first marriage to Amalie of the Palatinate. After his mother died, on 6 January 1525, he received his education at the court of his maternal grandfather in Heidelberg. He took office in Stettin at the age of 16, after the death of his father. On 21 October 1532, Philip and his uncle ...

  4. Biografía. Ana era una hija del Duque Enrique I de Luneburgo (1468-1532) de su matrimonio con Margarita (1469-1528), hija del Elector Ernesto de Sajonia . Se casó el 2 de febrero de 1525 en Szczecin con el Duque Barnim XI de Pomerania (1501-1573). En ocasión de su matrimonio, Barnim concluyó una alianza defensiva con el padre de ella.

  5. Barnim IX de Pomerania (nacido el 2 de diciembre de 1501 y muerto el 2 de noviembre de 1573), a veces llamado Barnim XI si tenemos en cuenta los príncipes no reinantes de este nombre), fue corregente de Pomerania a la muerte de su padre en 1523 y reinó primero con su hermano y luego con su sobrino sobre el Ducado. de Wolgast hasta 1541.

  6. Barnim VIII, Duke of Pomerania. Barnim VIII, Duke of Pomerania (between 1405 and 1407 – between 15 and 19 December 1451) [1] was Duke of Pomerania – Wolgast – Barth . Barnim VIII was the son of Duke Wartislaw VIII of Pomerania-Wolgast. After his father's death in 1415 his widow, Agnes of Saxe-Lauenburg, initially held the guardianship of ...

  7. El cáliz de Doña Urraca, conservado en la Colegiata de San Isidoro de León, pieza de orfebrería románica donada por esta reina, hija de Fernando I. Se remonta a la segunda mitad del siglo XI. Se compone de dos copas o cuencos muy antiguos (uno es el copón propiamente dicho y otro sirve de peana), de procedencia greco-romana anterior al cristianismo, hechos en piedra de ónice.