Yahoo Search Búsqueda en la Web

Resultado de búsqueda

  1. 13 de mar. de 2018 · Stanisław August Poniatowski (1732 – 1798), mianowicie ostatni król Polski (1764 - 1795), którego panowanie oznaczało próby zahamowania procesów toczących Rzeczpospolitą w kierunku upadku, jaki już wówczas wyraźnie rysował się na horyzoncie dziejów.

  2. 9 de abr. de 2024 · Stanisław Poniatowski. Warszawa, archikatedra św. Jana Chrzciciela. Stanisław August Poniatowski (also Stanisław II August; born Stanisław Antoni Poniatowski; 17 January 1732 – 12 February 1798) was the last King and Grand Duke of the Polish-Lithuanian Commonwealth (1764–95). He remains a controversial figure in Polish history.

  3. Stanisław Poniatowski (* 15. September 1676; † 29. August 1762 in Ryki bei Lublin, Polen) war ein polnischer Politiker aus der Familie Poniatowski

  4. Stanisław Poniatowski (15 September 1676 – 29 August 1762) was a Polish military commander, diplomat, and noble. Throughout his career, Poniatowski served in various military offices, and was a general in both the Swedish and Polish–Lithuanian militaries. He also held numerous civil positions, including those of podstoli of Lithuania and ...

  5. Stanisław August Poniatowski (ur. 17 I 1732 w Wołczynie woj. brzesko-litewskie, obecnie Białoruś, zm. 12 II 1798 w Petersburgu) – król Polski w latach 1764–1795, syn Stanisława Poniatowskiego, kasztelana krakowskiego, i Konstancji, córki Kazimierza Czartoryskiego, kasztelana wileńskiego. Uzyskał staranne wykształcenie w konwikcie teatynów w Warszawie, gdzie uczył się m.in ...

  6. Prince Stanisław Poniatowski (November 23, 1754 – February 13, 1833) was a Polish nobleman, politician, diplomat, a member of the wealthy Poniatowski family and a nephew of the last king of Poland, Stanisław II Augustus. [1] He was the official Commander of the Royal Foot Guards regiment directly responsible for the monarch's life as well ...

  7. Stanisław Poniatowski - wówczas referendarz koronny, a później (od 1718) wojewoda mazowiecki - zaangażował się po stronie Leszczyńskiego, jednak widząc nieuchronność jego klęski, przeszedł do obozu saskiego, zyskując przychylność nowego władcy.