Yahoo Search Búsqueda en la Web

Resultado de búsqueda

  1. 22 de dic. de 2023 · Skirgaila (Latin Schirgalo Belarusian Polish Skirgieo, also known as IvanIwan ca. 1353 or 1354 11 January 1397 in Kiev baptized 13831384 as Casimir) was a regent of the Grand Duchy of Lithuania for his brother Jogaila from 1386 to 1392.

  2. Jan ze Słupcy (rektor) Jan ze Słupcy (ur. 1408 w Słupcy, zm. 2 sierpnia 1488 w Krakowie) – rektor Akademii Krakowskiej w latach 1452–1453 i 1476–1477, posiadał uprawnienia notarialne [1] .

  3. Jan Brożek. Jan Brożek, łac. Joannes Broscius (ur. 1 listopada 1585 w Kurzelowie, zm. 21 listopada 1652 w Bronowicach [1]) – polski uczony: matematyk, astronom, literat, teolog, lekarz, mówca, kartograf i geodeta, rektor Akademii Krakowskiej oraz autor pamfletu antyjezuickiego Gratis [2] .

  4. Jan (Sacranus) z Oświęcimia herbu Wieniawa, inne formy nazwiska: Sacran, Sacrarius, Johannes Sacranus, Johannes Bartholomei de Osswanczin (ur. w 1443 w Oświęcimiu, zm. 7 grudnia 1527 w Krakowie) – profesor Akademii Krakowskiej, rektor (1493-1495, 1512-1513 i 1521), kapelan i spowiednik królów: Jana Olbrachta, Aleksandra i Zygmunta I Starego, kanonik krakowski i kujawski, królewski ...

  5. Piotr Gaszowiec. Egzemplarz Almanach Cracoviense ad annum 1474 kalendarz autorstwa Piotra Gaszowca. Piotr Gaszowiec (Petro Gassoviecz, Petr Gaschowietz, Petrus de Silesia, Petrus Strzelec), ur. ok. 1425 w Rozmierzy, zm. między 28 stycznia a 18 maja 1474 w Krakowie – astrolog, doktor medycyny, profesor Akademii Krakowskiej .

  6. Stanisław Jan Filipowicz lub Filipowitz (ur. ok. 1690, zm. 2 lipca 1760 w Krakowie) – profesor matematyki, astronomii, przysięgły geometra, rektor Akademii Krakowskiej. Życiorys. Ukończył Akademię Krakowską w 1713 w zakresie sztuk wyzwolonych.

  7. Jan Nepomucen Bonifacy Łoś (ur. 14 maja 1860 w Kielcach, zm. 10 listopada 1928 w Krakowie) – polski językoznawca, slawista, profesor i rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego, twórca gramatyki historycznej języka polskiego, autor fundamentalnej Gramatyki polskiej (1922–1927) i monografii Wiersze polskie w ich dziejowym rozwoju (1920) [1] .