Resultado de búsqueda
Cyprian Kamil Norwid, jeden z największych polskich poetów XIX wieku; autor wierszy, poematów, dramatów, także traktatów estetycznych i utworów prozatorskich. Był artystą w szerokim znaczeniu tego słowa – uprawiał także rzeźbę, malarstwo, rysunek i rytownictwo. Urodził się 24 września 1821 w Laskowie-Głuchach pod Radzyminem ...
Cyprian Kamil Norwid. P oeta, dramaturgo, novelista y artista polaco nacido en 1821. Entre los años 1831-1837 estudió pintura en la escuela de Varsovia, sin llegar a completar su formación. En 1842 viajó a Italia, donde comenzó a estudiar escultura. Detenido en 1846 en Berlín, fue acusado de colaboración con los acontecimientos ...
4 de may. de 2021 · Cyprian Kamil Norwid (1821-1883) Właściwie Cyprian Ksawery Gerard Walenty Norwid herbu Topór (ur. 24 września 1821 w Laskowie-Głuchach, zm. 23 maja 1883 w Paryżu. Imię Kamil artysta przyjął podczas bierzmowania. Polski poeta, prozaik, dramatopisarz, eseista, grafik, rzeźbiarz, malarz i filozof.W okresie1833-1837 uczył się w ...
MÓJ NORWID. Choć zmarł ponad sto trzydzieści lat temu i choć ciąży na nim stereotyp “trudnego autora”, Cyprian Kamil Norwid może zostać nazwany poetą naszych czasów. Zagadnienia, które poruszał, i sposób, w jaki to robił, sprawiają, że jest on paradoksalnie bardzo nowoczesny. Niedostrzeżony za życia, dziś należy do ...
Twojego w piersiach mam i czczę anioła. To rozwiąż jeszcze głos — bo anioł wola! Czytaj dalej: Moja piosnka [II] - Cyprian Kamil Norwid. Przez wszystko do mnie przemawiałeś, Panie: Przez ciemność burzy, grom i przez świtanie, Przez przyjacielską dłoń w zapasach z światem, Pochwałą wreszcie — ach, nie...
Cyprian Kamil Norwid urodził się 24 września 1821 r. we wsi Laskowo-Głuchy pod Radzyminem. Jego matka, Ludwika z domu Zdzieborowska, była po kądzieli spokrewniona z królewską gałęzią rodu Sobieskich. Cztery lata później (1825) matka przyszłego poety umiera – opiekę nad nim i jego rodzeństwem przejmuje wtedy prababcia.
Pożegnanie. Autor: Cyprian Kamil Norwid. Żegnam was, o lube ściany, Skąd, dziecinne strzegąc łoże. Chrystus Pan ukrzyżowany. Promieniami witał zorze. A i dzisiaj, choć dokoła. Pasorzytne pną się zioła, Z ziół i pustek krzyż bronzowy.
