Resultado de búsqueda
El sieglu XIX va ver nacer la medicina esperimental de Claude Bernard, la teoría de "Omnia cellula a cellula" de Rudolf Virchow, la teoría microbiana, la teoría de la evolución de les especies de Charles Darwin, y la xenética de Gregor Mendel.
Lo qu'enllaza equí; Cambios rellacionaos; Xubir ficheru; Páxines especiales; Enllaz permanente; Información de la páxina; Citar esta páxina; Llograr la URL encurtiada
- Proyeutos Wikimedia, Datos: Q5195592
Mientres el sieglu XIX —sieglu en que la china aportó un tipu popular al llau del chinaco y el lépero — dellos cronistes y escritores, mexicanos y estranxeros, plantegáronse la interrogante sobre l'orixe del traxe de china.
- Reseña
- Antecedentes Y Transición Al Sieglu Xx
- Modernismu
- Música Contemporánea
- Ver tamién
- Enllaces Esternos
Nun principiu la música siguió la so práutica común, a partir de 1910 tomó diversos caminos d'alloñamientu del sistema tonal que yá veníen reparándose dende finales del sieglu pasáu con un usu cada vez más estendíu del cromatismu. A partir del entamu del modernismu diose pasu al atonalismu y la esperimentación, llegando a mundos sonoros tan distant...
Nacionalismu
El Nacionalismu en música referir al usu de materiales que son reconocibles como nacionales o rexonales. Por casu, l'usu direutu de la música folclórica, y l'usu de melodíes, ritmos y harmoníes inspiraos pola mesma. El nacionalismu tamién inclúi l'usu del folclor como base conceptual, estética ya ideolóxica d'obres programátiques o óperes. El nacionalismu ye comúnmente rellacionáu al estilu del romanticismu y Postromanticismu de mediaos del sieglu XIX hasta mediaos del sieglu XX, al cual inco...
Post-Romanticismu
Particularmente na primer parte del sieglu, munchu compositores escribieron música que foi una estensión de la música romántica del sieglu XIX. La harmonía —salvu mayor complexidá— foi tonal, y los agrupamientos instrumentales tradicionales, como la orquesta o'l cuartetu de cuerdes, caltuviéronse como los más avezaos. Los músicos más representativos d'esti movimientu fueron Gustav Mahler, Richard Strauss y Sergey Rachmaninov sicasí munchos de los grandes compositores modernistes empezaron les...
Impresionismu
El Impresionismu musical ye un movimientu musical surdíu a finales del sieglu XIX y principios del XX sobremanera na música francesa. Nel Impresionismu musical dase muncha importancia a los timbres, colos que se consiguen distintos efeutos y tamién se caracteriza porque los tiempos nun son lliniales sinón que s'executen en socesión d'impresiones. Rellacionar d'esta manera col Impresionismu pictóricu, que consiguía les imáxenes por aciu pequeñes pincelaes de color.Foi encabezáu polos composito...
Dase'l nome de modernismu a una serie de movimientos basaos nel conceutu de que, siendo'l sieglu XX una dómina de fundamentales cambeos sociales y teunolóxicos, l'artetien d'adoptar y desenvolver estos principios como fundamentu estéticu. El modernismu toma l'espíritu progresista de fines del sieglu XIX y el so apegu pol rigor de la meyora teunolóx...
Nacencia del posmodernismu
El posmodernismupue ser consideráu una respuesta al modernismu que defende los productos de l'actividá humana —particularmente los manufacturados o artificiales— como'l suxetu central del arte mesma, y l'idea de que'l propósitu del arte ye focalizar l'atención del públicu sobre oxetos pa la so contemplación, tal como'l críticu Steve Hicken esplicar. Esta teoría del modernismu vuelve a la Escuela dadaísta ejemplificada por Duchamp, y al colax de música concreta, según los esperimentos con músi...
Poliestilismu
Poliestilismu ye l'usu de múltiples estilos o téuniques musicales, y ye consideráu una carauterística posmoderna qu'empieza a finales del sieglu XX y acentúase nel sieglu XXI. Ye importante estremar ente l'actitú ecléctica, que ye la de quien recueye material de distintes fontes de manera pasiva y l'actitú poliestilista, que ye la de quien funde les fontes de manera coherente, apostáu y propiu. El compositor poliestilista nun emplega necesariamente'l so canon d'estilu y téunica nun solu traba...
Nueva simplicidá
La Nueva Simplicidá foi un enclín estilísticu surdida ente dalgunos de los componentes de la xeneración más nueva de compositores alemanes d'empiezos de los ochenta del sieglu XX, y que supunxo una reacción non solamente contra la vanguardiamusical europea de les décades de los cincuenta y sesenta, sinón tamién contra la más ampliu enclín escontra la oxetividá d'empiezos de sieglu. Polo xeneral, esti compositores defendieron una inmediatez ente l'impulsu creativu y la so resultancia musical (...
Modernismu y modernidá'Disonancia y emancipación: comodidá en/de delles estétiques musicales del sieglu XX', por Miguel Álvarez-Fernández.Otros, tales como Jay Losey y William Brewer nel so analís de la sexualidá del sieglu XIX, especulen conque la rellación de Byron con Giraud modelóse como una forma griega de pederastia, y l'eruditu d'estudios homosexuales Louis Crompton cree que la pederastia foi una faceta de la vida de Byron y que les sos cartes suxuren una rellación sexual ente los dos.
El Sieglu XIX. En 1839 espublízase n'Uviéu la Coleición de poesías en dialecto asturiano una antoloxía preparada por Xosé Caveda y Nava que recueye la obra más importante de los escritres asturianos de los sieglos anteriores y dellos poemes propios.
Castiellu des Essarts: asitiáu nel valle de la Mazelle, cerca de Beaune-les-mines, metanes un parque paisaxísticu del sieglu XIX (arboretum, verger, parterres avec buis), ye un castiellu del sieglu XVII declaráu Monumentu Históricu. Les fachaes y teyaos daten del sieglu XVII, la escalera interior ye notable.
