Resultado de búsqueda
Prince Hieronim Augustyn Lubomirski (1647–1706) was a Polish noble , magnate, politician and famed military commander. He was a Prince of the Holy Roman Empire SRI. Son of Grand Marshal and Hetman Jerzy Sebastian Lubomirski and Konstancja Ligęza. He married Konstancja Bokum c. 1694. He was owner of Wiśnicz, Jarosław and Rzeszów.
Hieronim Augustyn Lubomirski herbu Drużyna (ur. 20 stycznia 1647, zm. 20 kwietnia 1706) – hetman wielki koronny, hetman polny koronny, kasztelan krakowski od 1702, wcześniej krótko wojewoda krakowski [1], podskarbi wielki koronny od 1692, marszałek nadworny koronny od 1683, chorąży wielki koronny od 1676, komandor komandorii ...
- 20 kwietnia 1706, Rzeszów
- Jerzy Sebastian Lubomirski
- 20 stycznia 1647, Rzeszów
- Lubomirscy herbu Szreniawa bez Krzyża
Prince Hieronim Augustyn Lubomirski (1648–1706) was a Polish noble (szlachcic), magnate, politician and outstanding military commander. He was a Prince of the Holy Roman Empire SRI. Son of Grand Marshal and Hetman Jerzy Sebastian Lubomirski and Konstancja Ligęza.
- January 20, 1647
- Hovmarskalk, kassör
- Rezlów eller Kraków
13 de ene. de 2012 · Prince Hieronim Augustyn, a member of the Order of the Hospital of Saint John of Jerusalem, devoted his life to fighting the Turks – civilizational and cultural threat to all Europe. He defeated Piotr Doroszenko Cossack uprising. In 1670 he fought against the Crimean Horde under Bracław and Kalnik.
El príncipe Hieronim Augustyn Lubomirski (1648–1706) fue un noble polaco ( szlachcic), magnate, político y famoso comandante militar. Fue un Príncipe del Sacro Imperio Romano Germánico SRI. Hijo del Gran Mariscal y Hetman Jerzy Sebastian Lubomirski y Konstancja Ligęza.
Prince Hieronim Augustyn Lubomirski (1647–1706) was a Polish noble (szlachcic), magnate, politician and famed military commander. He was a Prince of the Holy Roman Empire SRI.
Lubomirski Hieronim Augustyn (ok. 1647-1706), kasztelan krakowski, hetman wielki koronny. Przeznaczony zapewne do stanu duchownego, już w 1660 r. otrzymał dochodową godność opata komendatoryjnego benedyktynów w Tyńcu; w czasie studiów w Italii zrezygnował z kariery duchownej, wstąpił do joannitów i ślubował walkę z Turkami.
