Resultado de búsqueda
Długosz próbuje nam przekazać historię naszej Polski mimo ogólno panującej atmosfery wymazywania historii. Mistrz Długosz przemyca nam między wierszami jak naprawdę wyglądały stosunki polsko-chrześcijańskie, jak naprawdę wyglądał podział na stronników i przeciwników Rzeczpospolitej czy wzmianki Polskim języku czy starych nazwach jak Góry Sarmackie.
Jan Długosz ( 1415 Brzeźnica u Radomska – 18. května 1480 Krakov ), také známý jako Joannes, Ioannes nebo Johannes Longinus či Dlugossius byl polský letopisec, diplomat, voják a tajemník biskupa Zbygniewa Cardinala Oleśnického z Krakova. Nejvíce se proslavil svým dílem Annales seu cronici incliti regni Poloniae zahrnujícím ...
13 de dic. de 2015 · 26-27 Listopada. Jan Długosz – postać – epoka – twórczość – konferencja naukowa, Kraków (Muzeum UJ, klasztor paulinów na Skałce), organizator: Instytut Historyczny Uniwersytetu Jagiellońskiego, ZG PTH. Listopad. Uroczystości zamknięcia Roku Jana Długosza Kraków, kościół na Skałce, odpowiedzialny: Uniwersytet Papieski ...
Portal "Jan Długosz: Annals, or Chronicles of the Famous Kingdom of Poland" prepared by the National Library of Poland in celebration of the Year of Jan Dlugosz 2015 was funded from special-purpose subsidies of The Ministry of Culture and National Heritage. Concept and initial specification: Łukasz Kozak . Project team: Mikołaj Baliszewski
Jan Długosz (born 1415, Brzeźnica, Poland—died May 19, 1480, Kraków) was a Polish diplomat and historian whose monumental history of Poland, the first of its kind, inspired Poles with pride in their past and helped to favourably change the attitude of educated Europeans toward Poland. Długosz entered the service of Zbigniew Oleśnicki ...
Jan Długosz, (Latin names: Joannes, Ioannes, Johannes Longinus or Dlugossius) was a chronicler, priest and diplomat. He lived in the 15th century and worked as secretary to the Bishop of Kraków, Zbigniew Oleśnicki, and tutor to the sons of King Casimir IV Jagiellon.
31 de jul. de 2020 · Jan Długosz w wyobrażeniu Jana Długosza. Roczniki czyli kroniki były czytane, powielane, a nawet uzupełniane i korygowane, zawsze jednak na potrzeby indywidualnych odpisów. Dzieło udostępniano wyłącznie ściśle wyselekcjonowanym dostojnikom Kościoła, urzędnikom dworu, możnowładcom i uczonym.
