Yahoo Search Búsqueda en la Web

Resultado de búsqueda

  1. María Tudor. Greenwich (Reino Unido), 18.II.1516 – Londres (Reino Unido), 17.XI.1558. Reina regente de Inglaterra y reina consorte de España. Conocida popularmente en Inglaterra como Bloody Mary (María la Sanguinaria), esta princesa medio española es poco conocida como reina consorte de España. Nunca visitó el país, aunque ejerció ...

  2. Desde las apariciones de la Virgen María en 1858, millones de personas de todo el mundo acuden cada año a Lourdes para descubrir la gracia de este lugar. El santuario de Nuestra Señora de Lourdes es ante todo un lugar de curación de los cuerpos y de los corazones, donde la gente viene a rezar humildemente a la que reveló su nombre a Bernardita Soubirous: «Yo soy la Inmaculada Concepción».

  3. María de Francia (en francés, Marie de France) fue una poetisa nacida en Isla de Francia (Francia en aquella época) que vivió en Inglaterra a finales del siglo XII. No se sabe prácticamente nada de su vida, aunque escribió en anglo-normando, una clase de lengua de oïl hablada entre las élites de Inglaterra.

  4. María Antonia Josefa Juana de Habsburgo-Lorena (en alemán, Maria Antonia Josepha Johanna von Habsburg-Lothringen; Viena, 2 de noviembre de 1755- París, 16 de octubre de 1793), más conocida bajo el nombre de María Antonieta de Austria, fue una princesa archiduquesa de Austria y reina consorte de Francia y de Navarra.

  5. Maria de França. Maria de França és el nom dels següents personatges: Marie de France, poetessa medieval. Maria de França i d'Aquitània (1145-1198), filla de Lluís VII de França «el Jove» i Elionor d'Aquitània, esposa d'Enric I de Blois. Maria de França i de Merània (vers 1198– 1224), filla de Felip II de França i Agnès de ...

  6. María Luisa de Orleans (en francés: Marie Louise d'Orléans; Neuilly-sur-Seine, 31 de diciembre de 1896-Nueva York, 8 de marzo de 1973) fue una princesa de Orleans por nacimiento y princesa de las Dos Sicilias por su matrimonio con el príncipe Felipe de Borbón-Dos Sicilias.

  7. planificarla para que su proceso sea adecuado a las necesidades de los públicos (Grunig, Ferrari, França, 2009, p. 157) El proyecto de investigación llevado a cabo en organizaciones brasileñas y chilenas reveló que el término comunicación crea confusión entre los ejecutivos; para la mayoría de ellos, comunica-